Tom De Keyzer

Misschien is het net door mijn passie voor taal dat ik als kind en jongere nooit als een hoogbegaafde ben gezien. Er was toen weinig bekend over hoogbegaafdheid. Hoogbegaafden, waren dat niet vooral bollebozen die uitblonken in harde wetenschap?

In het arbeidersgezin waaruit ik afkomstig ben, was veel aandacht voor goede cijfers, maar weinig oog voor de diepgevoelige jongen die ik was. Ik hield er een goede werkhouding, maar ook een diepgeworteld pleasegedrag aan over. Als puber werd ik me scherp bewust van de beperkingen van mijn omgeving. Ik raakte ervan overtuigd dat ik overal met achterstand aan de start kwam, waardoor ik een ongezond perfectionisme ontwikkelde. Het waren verwarrende tijden: ik wist al vroeg welke richting ik uit wilde, maar kon me moeilijk losmaken van de verwachtingen van anderen.     

Door een overval op het eind van mijn studies belandde ik in een diepe crisis die ik pas vijftien jaar later, toen ik ontdekte dat mijn beide kinderen uitzonderlijk hoogbegaafd zijn, in het juiste licht ben gaan zien. Meer dan een depressie was het een existentiële crisis, een breuk met het verleden. Die bracht een fantastische mentor op mijn pad die mijn blik wist open te trekken. ‘Never waste a good crisis’ zeggen ze dan. Maar als je erin zit, zie je dat niet altijd. Of kan je er nog niet voor openstaan. Tot iemand je een touwladder toegooit, al was het maar door er op het juiste moment te zijn.     

Pas op latere leeftijd leerde ik, nog steeds met veel vallen en twijfels en opstaan, langzaam maar zeker af te dwalen van de geijkte paden. En vooral op een andere manier naar mezelf te kijken, naar leren te kijken. Van leraar werd ik literair vertaler. Ik ging recensies schrijven. Reizen organiseren. Bordspellen bedenken. Huizen verbouwen. Ik startte taalprojecten met bejaarden en jongeren. Ondernam avontuurlijke reizen. Ontwierp mee een app voor anderstaligen. Schreef samen met vrienden een theatervoorstelling, waarin ik ook meespeelde en waarvoor we zelf het decor bouwden. Stortte me op koken. Maar vooral: ik ontdekte het genot om vanuit een eigen drive en overtuiging iets helemaal vorm te geven. 

Misschien kan ik vanuit mijn parcours iets betekenen voor (uitzonderlijk) hoogbegaafde jongeren die volop in dat zoekproces zitten.  

Als leerdoener.
Klankbordman.
Lastigevragensteller.
Blikopener. 

Ik heb altijd al een blikopener willen zijn.

 Je kan bij mij terecht voor: 

• Start-to-be: jaaroptraject